Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze (monoterapia lub leczenie skojarzone): początkowo 5 mg 1 raz na dobę, rano. U chorych szczególnie zagrożonych wystąpieniem niedociśnienia tętniczego, z silną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (szczególnie z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, zaburzeniami wodno-elektrolitowymi, niewyrównaną niewydolnością serca lub z ciężkim nadciśnieniem tętniczym) zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę, a leczenie może być rozpoczynane wyłącznie w warunkach specjalistycznej opieki medycznej. Po upływie około 4 tygodni lekarz może zalecić zwiększenie dawki do 10 mg 1 raz na dobę.
U osób przyjmujących równolegle leki moczopędne istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z gwałtownego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego. Dodatkowo, w tej grupie chorych może występować odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe i dlatego konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki przez lekarza. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu. Jeżeli nie można zaprzestać stosowania leku moczopędnego stosowanie preparatu należy rozpocząć pod ścisłą kontrolą lekarską. Dawka początkowa u tych chorych wynosi zwykle 2,5 mg na dobę. Konieczne jest kontrolowanie czynności nerek i stężenia potasu we krwi. Lekarz dostosuje dalsze dawkowanie w zależności od wartości ciśnienia tętniczego.
U chorych w podeszłym wieku dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę; następnie lekarz może zalecić zwiększenie dawki do 5 mg, a jeżeli to konieczne do 10 mg na dobę. Lekarz dostosuje dalsze dawkowanie w zależności od czynności nerek.
Objawowa niewydolność serca: zaleca się aby rozpoczynanie stosowania preparatu w skojarzeniu z lekami moczopędnymi nieoszczędzającymi potasu i/lub z glikozydami naparstnicy i/lub beta-adrenolitykami odbywało się w warunkach specjalistycznej opieki medycznej z zastosowaniem dawki początkowej 2,5 mg 1 raz na dobę, rano. Lekarz dostosuje dawkę na podstawie indywidualnej reakcji chorego na leczenie. Po 2 tygodniach leczenia może zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę.
W przypadku ciężkiej niewydolności serca, a także u chorych z niewydolnością nerek, z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi, stosujących leki moczopędne lub leki rozszerzające naczynia, leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarską.
U chorych szczególnie zagrożonych wystąpieniem niedociśnienia tętniczego, u których występuje odwodnienie organizmu, zmniejszenie objętości krwi krążącej lub zaburzenia elektrolitowe (w tym m.in. hiponatremia) lekarz zaleci wyrównanie istniejących zaburzeń przed rozpoczęciem stosowania. Należy uważnie kontrolować ciśnienie tętnicze, stężenie potasu we krwi oraz czynność nerek.
Stabilna choroba wieńcowa: początkowo 5 mg 1 raz na dobę przez 2 tygodnie, następnie 10 mg 1 raz na dobę, pod warunkiem, że dawka 5 mg na dobę była dobrze tolerowana. U chorych w podeszłym wieku początkowo 2,5 mg 1 raz na dobę przez tydzień, następnie 5 mg 1 raz na dobę przez kolejny tydzień, a następnie 10 mg 1 raz na dobę. Lekarz będzie zwiększał dawkę tylko wtedy, gdy dawka niższa będzie dobrze tolerowana przez chorego. Konieczne jest dostosowanie dawkowania w zależności od czynności nerek.
U osób z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 60 ml/min) konieczna jest indywidualna modyfikacja dawkowania; odpowiednio dostosowaną dawkę ustala lekarz. U tych osób leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 15 ml/min a chory poddawany jest dializom dawka (2,5 mg) podawana jest w dniu dializy po dializie.
